Zo graag leven dat gedachte aan dood vervult met diepe vreugde - hoezo? Een overweging van Nikolaas Sintobin sj


In zijn autobiografie vertelt Ignatius van Loyola dat, naar het einde van zijn leven, de gedachte aan de dood hem met diepe vreugde vervulde. Het vooruitzicht om weldra verenigd te zijn met zijn Schepper en Heer deed hem smelten van tranen.

Net daarom was Ignatius zo verliefd op het leven. De ignatiaanse spiritualiteit leert God te vinden en te dienen in alle dingen en activiteiten van ons dagdagelijkse  leven. Concreet biedt dat de mogelijkheid je huidige leven te beschouwen als de plaats waar je de volheid van het leven nu reeds kan ervaren. Je hoeft niet te wachten tot na de dood om de vreugde van Gods aanwezigheid te smaken.

Mensenkenner als hij was, waarschuwt Ignatius hier voor twee mogelijke valkuilen: het heimwee naar het verleden en het dromen over de toekomst.

Het is zinvol om terug te blikken op de voorbije ervaring. Je kan er de sporen van Gods aanwezigheid vinden. Die uit zich gewoonlijk in kracht, rust, vreugde en vertrouwen. Naarmate je vervolgens je keuzes hierdoor laat inspireren kan je verleden een rijke leerplaats zijn. Het laat je toe om je huidige leven nauwer te doen aansluiten bij de levensweg die God zelf je aanwijst. Je kan echter ook vastlopen in je verleden en steeds opnieuw dezelfde filmen voor je ogen laten afspelen. Of dit nu ingegeven wordt door nostalgie of door kwaadheid, het resultaat kan hetzelfde zijn: je laat toe dat je weggetrokken wordt van de enige tijd die echt bestaat: het heden.

Ignatius wilde niet dat de novicen, dat wil zeggen de kandidaten voor de Sociëteit van Jezus, vandaag reeds te horen krijgen wat ze morgen zouden moeten doen. Dat kan hen enkel maar afleiden van dé grote uitdaging waar elke mens voor staat: het nu-moment ten volle beleven. Het spreekt voor zich dat een goede huisvader of –moeder tijdig de toekomst moet voorbereiden. Maar ook hier is de verleiding niet denkbeeldig dat mensen hun dagen vullen met het dagdromen over een onbestaande toekomst ten koste van het echte leven, hier en nu.

De heilige Jan Berchmans (+1621), een jong gestorven Vlaamse jezuïet, had dit goed begrepen. Bij het biljarten vroeg men hem eens wat hij zou doen mocht hij te horen krijgen dat hij nog maar enkele minuten te leven had. Hij antwoordde: Ik zou gewoon doorgaan met biljarten.

Nikolaas Sintobin sj

Citaat uit

Nikolaas Sintobin, Jezuïeten grappen, Humor en spiritualiteit, met cartoons van Joris Snaet, Averbode, ISBN-nummer: 9789031737536, 95 p.
Prijs: 16€

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj