Hoe een stok de richting van de Kerk veranderde: “inside anecdote” over conclaaf

Kort nadat hij zich had teruggetrokken als aartsbisschop van Milaan, verhuisde kardinaal Martini naar Israël. Sinds lang verlangde hij er naar om daar zijn passie voor de Bijbel opnieuw vrij spel te kunnen geven. Hij zou er meerdere jaren verblijven in de jezuïetengemeenschap van Jeruzalem. 

Toen Paus JP II in 2005 overleed moest de, toen reeds zieke (Parkingson) Martini naar Rome om deel te nemen aan het conclaaf. Onderstaande authentieke anecdote komt uit de pen van zijn toenmalige overste, Thomas Fitzpatrick sj.

Toen ik overste was van het Pauselijk Bijbelinstituut in Jeruzalem, voerde ik regelmatig Kardinaal Martini, lid van onze jezuïetengemeenschap, naar de luchthaven. Deze ritjes waren vaak de gelegenheid voor een leuke babbel. Maar die morgen was toch wel bijzonder. Ik was onder de indruk omdat een lid van mijn gemeenschap niet alleen zou deelnemen aan het conclaaf maar ook getipt werd als een van de topfavorieten. Ik wist dat Kardinaal Martini helemaal geen zin had om Paus te zijn.

Met een halve kwinkslag en tegelijk ernstig zei ik hem, net voor hij het vliegtuig zou instappen: “Carlo, ik weet dat je niet verlangt om Paus te zijn. Ik ben je religieuze overste en, zoals je weet, worden wij als jezuïeten verondersteld om te gehoorzamen aan onze oversten. Ik vraag je dan ook, mocht je verkozen worden tot Paus, alsjeblief, aanvaard!” We moesten beiden lachen. Ik omhelsde hem en hij vertrok naar het conclaaf.

Toen Kardinaal Martini terugkwam van het conclaaf, stond ik hem opnieuw op te wachten in de VIP-zone van de luchthaven. Toen we, na de gebruikelijke controles, in de wagen zaten op weg naar Jerusalem zei ik dat ik een beetje boos was op hem. Ik had allerlei televisiereportages over het conclaaf gezien. Telkens had ik opgemerkt dat hij zijn wandelstok gebruikte.

Ik zei hem: “Ik weet dat je die stok niet nodig hebt. Ik heb zo een vermoeden dat je ermee verscheen om de mensen duidelijk te laten zien dat je echt wel ziek bent. Is dat juist?”

Hij antwoordde: “Ja.”

Toen we terug thuis waren in Jeruzalem wees ik naar de wandelstok van de kardinaal en zei: “Dat is het stuk hout dat de richting van de Katholieke Kerk heeft veranderd.”

(Op de foto zie je Kardinaal Martini, tijdens het conclaaf van 2005 mét zijn wandelstok.)